JABŁONNA. Wernisaż wystawy Magdaleny Mosakowskiej

Przedmiotem moich badań i inspiracją do pracy artystycznej jest miasto, a szczególnie przestrzeń architektury miejskiej. Miasto ówcześnie stanowi naturalne otoczenie człowieka. Ten aby znaleźć swoje miejsce w życiu musi się otworzyć na niepowtarzalność swojego otoczenia, z którym ma współżyć. Miasto to chaos, zbiorowisko zjawisk i pojęć ale jest to też rodzaj szczególnej więzi, zwrot człowieka ku innym i samemu sobie. To rodzaj organizmu wypełnionego zależnościami ekonomicznymi i relacjami międzyludzkimi.
Wybrałam ten temat, ponieważ urodziłam się w stolicy , wychowałam i nadal jestem z nią związana, więc miasto stanowi dla mnie środowisko naturalne. Otacza mnie i dociera do mnie także wizualnie. Inspiruje mnie przestrzeni miejska, a szczególnie trójwymiarowość architektonicznych brył, a także załamania powierzchni i siatka linii. Przez dotyk odbieram twardość zróżnicowanej struktury kamienia, szkła czy stali. Fascynuje mnie konstrukcja zarówno jako szkielet, który nadaje formę całości obiektu ale i konstrukcja jako rysunek tworzący skomplikowany, abstrakcyjny świat. Architekturę miejską oddzieloną od swojego przeznaczenia i pozbawioną funkcjonalności odbieram wizualnie jako zbiór brył i form płaskich rytmicznie uporządkowanych. Ten rodzaj postrzegania jest punktem wyjścia dla mojej twórczości. Architektura miasta stanowi o architekturze obrazu, która wyznacza obszar architektury percepcji
Celem moich działań jest kreacja iluzorycznej przestrzeni i tworzenie nowej rzeczywistości dzięki przenikaniu się fikcyjnych i realnych form. Moje malarstwo jest w pewien sposób interaktywne, wciąga widza w grę manipuluje jego spojrzeniem, zmienia świadome odczuwanie przez niego przestrzeni i tworzy nową wizję świata dla jego wyobraźni i podświadomości.
W swojej twórczości łączę temat miasta, jego obraz sfotografowany i komputerowo przekształcony z materią tradycyjnego malarstwa. Posługuję się językiem geometrii i używam perspektywy linearnej do uzyskania przestrzeni na płaszczyźnie. W efekcie powstają kompozycje abstrakcyjno – geometryczne o charakterze industrialnym. W ostatnich latach w mojej twórczości pojawiły się obrazy składające się z modułów. Ten formalny zabieg plastyczny pozwolił mi na osiągnięcie swobody kompozycyjnej oraz ekspozycyjnej. Dowolny układ modułów daje możliwość coraz to nowych aranżacji przestrzeni galeryjnej a tym samym tworzenie złudzenia nowej przestrzeni – innej rzeczywistości i nowych emocji. Przez syntezę dążę do doskonałości formy. W efekcie zatracam kontakt z pierwotną inspiracją na rzecz jednoznaczności przekazu. W swojej pracy często stosuję kwadrat jako formę, która nie występuje w przyrodzie, bliską człowiekowi, bo przez niego i dla niego została stworzona szczególnie pomocną w organizowaniu przestrzeni zamkniętej jaką jest dom i otwartej, jaką stanowi przestrzeń miejska. Przez syntezę formy poszukuję nowych wartości. Daję też możliwość poszukiwania nowych treści estetycznych i duchowych widzowi.