Czad – cichy zabójca

Czad, który naprawdę nazywa się tlenkiem węgla to silnie trujący gaz. Jest on niewidoczny, nie ma smaku ani zapachu. Jest trujący do tego stopnia, że jego zażycie może prowadzić do śmierci. Dane jasno pokazują, że odsetek zgonów spowodowanych zaczadzeniem się wynosi ok. 5% od lat i mimo większej świadomości Polaków – nadal nie maleje. Do zatruć najczęściej dochodzi w okresie jesienno-zimowym, gdy pali się w piecach czy kominkach. W tym okresie należy zwrócić szczególną uwagę na bezpieczeństwo.

Pamiętaj, że zdrowie jest najważniejsze – dbaj o nie już teraz

W jaki sposób powstaje czad? Co niebezpiecznego jest w czadzie?

Tlenek węgla, potocznie zwany czadem, powstaje w wyniku niepełnego spalania wielu paliw, takich jak: węgiel, drewno, ropa, benzyna, olej, spowodowanego brakiem odpowiedniej ilości tlenu. Czad utlenia się przez brak świeżego powietrza w miejscu, w którym dochodzi do procesu spalania. Innym powodem jest zanieczyszczony lub zużyty palnik gazowy, dlatego tak istotne jest regularne sprawdzanie jakości naszych urządzeń w domu. Ułatwić wytworzenie się czadu mogą wzmóc szczelnie zamknięte okna w pomieszczeniach.

Czad jest bardzo niebezpieczny dla zdrowia, ponieważ wchłaniając się przez układ oddechowy, trafia do krwioobiegu. W układzie oddechowym wiąże się z hemoglobiną 210 razy szybciej niż tlen. Powoduje przez to blokadę dopływu tlenu do organizmu. Jest to bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia człowieka. Skutkiem zaczadzenia się może być niewydolność wieńcowa, nieodwracalne uszkodzenie ośrodka nerwowego, zawał, a w najgorszej sytuacji śmierć.

Przyczynami zatruć zazwyczaj są te same czynniki: niewiedza, zaniedbanie, wadliwa instalacja, a także ignorowanie przepisów. W związku należy przestrzegać poniższych punktów i w ten sposób wyeliminować ryzyko zaczadzenia się.

Jak uchronić się przed czadem?

• Najważniejszym elementem jest wyposażenie się w czujnik czadu spełniający polskie i unijne normy. Atestowany czujnik poinformuje Cię o zagrożeniu poprzez wydawane z urządzenia głośne dźwięki. Czujnik możesz zamontować sam, a w razie niepewności poprosić o pomoc kominiarza.

• Konieczne jest regularne wykonywanie przeglądów technicznych oraz czyszczenie przewodów kominowych, spalinowych oraz dymowych. Musisz pamiętać, aby do sprawdzenia kominów wykorzystać specjalistę, który bez problemu upora się z trudnościami.

• Usuwaj każdą usterkę stwierdzoną przez kominiarza.

• NIGDY nie naprawiaj przewodów kominowych w pojedynkę. Korzystaj z usług zawodowego kominiarza.

• Pamiętaj o uszczelnianiu okien w czasie korzystania z kuchenki gazowej.

• Nie zasłaniaj otworów nawiewnych i kratek wentylacyjnych. Przez przyłożenie kartki papieru do kratki wentylacyjnej, sprawdzisz stan działania przewodów wentylacyjnych.

• Regularnie wietrz mieszkanie. Zadbaj szczególnie o te pomieszczenia, w których odbywa się proces spalania, głównie w kuchni oraz w pomieszczeniach, w których znajduje się piec kaflowy.

• Dbaj o swoje urządzenia, nie spalaj w nich śmieci.

• Systematycznie sprawdzaj ciąg powietrza za pomocą nawiewników.

• Pamiętaj, że zdrowie swoje i rodziny powinieneś stawiać na pierwszym miejscu.

Kto jest najbardziej narażony na zatrucie tlenkiem węgla?

Do grupy największego ryzyka należą:

– noworodki i niemowlęta (obok normalnej hemoglobiny występuje u nich hemoglobina płodowa, która wiąże dwukrotnie więcej tlenku węgla, niż zwykła hemoglobina),

– dzieci,

– kobiety ciężarne,

– osoby w podeszłym wieku,

– osoby z wadami serca oraz chorobami oskrzelowo-płucnymi,

– osoby z wadami serca oraz niewydolnością układu oddechowego.

Bardziej narażone na zatrucie się czadem są osoby aktywne fizycznie, ponieważ ze względu na zwiększoną częstość i głębokość oddechu, pochłaniają większe dawki czadu, które mogą okazać się śmiertelne.

Objawy zatrucia – jakie są?

Pierwsze objawy zatrucia to bóle głowy, nudności, wymioty, zaburzenia równowagi. Następnym etapem są odrętwienia ciała, osłabienie mięśni, kołatanie serca i bóle w klatce piersiowej. Etapem ostatnim jest apatia, która prowadzi do senności, a w konsekwencji do zasłabnięcia.

W sytuacji silnego zatrucia czadem może wystąpić upośledzenie mimiki, drżenie ciała, zaburzenia mowy, uszkodzenie wątroby nerek, wątroby i mięśnia sercowego, uszkodzenia pnia mózgu oraz zakrzepowe zapalenie naczyń krwionośnych.

Jak pomóc osobie zaczadzonej?

Pierwszą czynnością, którą należy wykonać przy osobie zatrutej czadem jest zapewnienie jej dopływu czystego i świeżego powietrza. Osobę poszkodowaną należy przenieść w bezpieczne miejsce, poza mieszkanie, w którym doszło do wytworzenia się tlenku węgla. Poszkodowanej osobie należy rozluźnić ubranie, ale nie rozbierać jej – może się wychłodzić.

Obowiązkowe jest zadzwonienie po pomoc: pogotowie ratunkowe – 999, straż pożarna 998 lub numer alarmowy 112, a także pogotowie gazowe – 992.

Jeśli zaczadzony nie oddycha po wyprowadzeniu go na zewnątrz, koniecznie wykonaj masaż serca i wykonaj sztuczne oddychanie. Osoba zatruta tlenkiem węgla wymaga natychmiastowej pomocy. Leczenie często jest długotrwałe i bardzo trudne. W wyniku zatrucia nierzadko pojawiają się neuropsychiczne objawy, które występują pod postacią zaburzeń pamięci, koncentracji, zmian osobowości. Wynikiem zatrucia mogą być również dolegliwości układu oddechowego, uszkodzenia wątroby, słuchu oraz wzroku.

Jeśli osoba zaraz po zatruciu się czadem zmarła, to oznacza, że doszło do zbyt poważnych zaburzeń pracy serca. Chwilę wcześniej pojawiają się zaburzenia pracy mózgu.

Musisz stosować powyższe zasady, jeśli chcesz dbać o zdrowie swoje i bliskich. Przezorność spowoduje, że problem utleniania się gazu przestanie stwarzać realne zagrożenie dla Twojego zdrowia. Dlatego warto powtórzyć: aby nie stracić zdrowia, a nawet życia przez zaczadzenie, należy wyposażyć się w czujnik gazu i dymu. Koszt jest zupełnie niewspółmierny do zabezpieczenia jakie daje używanie tego urządzenia w domu.

W jaki sposób zamontować czujnik tlenku węgla?

Zanim zamontujesz czujnik, obowiązkowo zapoznaj się z instrukcją obsługi i montażu urządzenia.

Istnieje kilka najpopularniejszych sposobów na montaż czujnika. Najbardziej popularnym jest montaż naścienny – czujnik montuje się za pomocą kołków, które zawarte są w zestawie. Montuje się je na wysokości ok 150 cm od podłogi w miejscu nieosłoniętym meblami, zasłonami ani innymi elementami mogącymi zakłócić ruch powietrza w pobliżu czujnika.

Dokonując decyzji o rozmieszczeniu czujnika, warto zwrócić uwagę na rozmieszczenie w mieszkaniu urządzeń grzewczych oraz słyszalność alarmu w razie podniesienia się poziomu tlenku węgla wewnątrz pomieszczenia. Warto zainwestować w kilka czujników, jeśli Twoje mieszkanie jest duże lub dom z kilkoma kondygnacjami.

Warto też pamiętać, żeby o instalacji poinformować wszystkich członków rodziny oraz poinstruować, co robić w razie uruchomienia się alarmu. Najlepiej w takiej sytuacji opuścić mieszkanie oraz wezwać straż pożarną.

Regularne sprawdzanie stanu rur, kominów i przewodów wentylacyjnych może uchronić Ciebie i Twoją rodzinę przed poważnymi problemami zdrowotnymi lub nawet w najgorszym wypadku śmiercią.

Artykuł partnera

Komentarze