Nasze Wilkowyje: Kamąber po polsku

Głosowanie na Warszawiaka okazało się bardzo traumatyczne. Wszystkie kobiety w Wilkowyjach mają depresję. Wprawdzie Jola głosowała na Myćkę, ale ma depresję towarzyską – żeby się nie wyróżniać. No i ze strachu, że ktoś się dowie. Myćkowa ma depresję, bo właśnie się dowiedziała jakie są obowiązki Pierwszej Damy, a Myćkówna, która chciałaby jeszcze trochu pożyć normalnie, przesiaduje u Klaudii, żeby wymyślić jak zmienić nazwisko tak, żeby papa-prezydent się nie dowiedział. Oraz paparace. Paparace znowu u nas przesiadują, nawet zagraniczne. I żadne tłumaczenia, że powinni jechać do Dopiewa, bo to Dopiewo jest zwycięskie, a Wilkowyje niezabarciś, nie pomagają. Paparace swój bezrozum mają, więc wiedzą lepij.

My na ławeczce uważamy, że kobietom trzeba odebrać prawo głosu, skoro zwykła przegrana takie w nich spustoszenie wywołuje. Ale Klaudia twierdzi, że w wielkich miastach jest odwrotnie i bardziej histeryzują faceci. To podobno tłumaczy się tym, że na wsi kobiety bardziej przyzwyczajone stawiać na swoim, a w wielkich miastach mieszkają same przegrywy, tyle tylko że faceci nie umieją się z tym pogodzić. Tak czy inaczej nasza idea upadła, bo płeć to jeszcze jako tako da się rozróżnić, ale miejsca zamieszkania, to w ogóle. Konia z rzędem temu, kto by zgadł skąd pochodzi Wezółowa! Wszyscy myślą, że co najmniej z Białegostoku, a ona jest z Dopiewa.

Nie pomagają też tłumaczenia, że zwycięstwo Myćki to właściwie korzyść, bo się Myćko z Wilkowyj wyniesie, a Belweder jak Dania – jest więzieniem. Tyle że z żyrandolem. Nie da się także dopytać, czemu za komunizma wyborami się nie interesowały, choć tam gorsze zakapiory i półmózgi rządziły, a teraz drama.

Wpadli my też na kapitalny pomysł jak kobitom naszym równowagę polityczną przywrócić – wysunęli my więc kandydaturę Wargacza na wójta. Jak się ta rewolucja polityczno-obyczajowa przeniesie bliżej domu, to nie będą miały głowy zajmować się sprawami warszawskimi. Ale Wargacz odmówił. Wilkowyje dla niego za małe. Kombinuje, jakby tu zostać komisarzem unijnym.

W ten sposób my dotarli do punktu, który w buddyzmie nazywa się nirwana, czyli realizacji, że przede wszystkim trzeba być, a reszta sama się ułoży. Więc my som. Kilka głębokich oddechów i wokół ławeczki robi się taka przyjemna banieczka relaksacji. Jak to zrobić wytłumaczył nam ksiądz Maciej, który w zgłębianiu filozofii nie ma sobie równych, bo Solejukowa filozofię pochłania rozumem, a on całym sobą. Tłumaczył to z takim zapałem, że aż my zapytali, czy przypadkiem nie jest buddystą. Strasznie się czeguś zmieszał i odpowiedział raczej wymijająco, że ksiądz katolicki nie może być buddystą. Nie mogli my pojąć dlaczego, aż doszli do wniosku, że to wszystko przez sakrament spowiedzi. Bo jak się człowiek ludzkich grzechów nasłucha, to mu od razu nastrój na buddyzm opada.

A ponieważ my nie jesteśmy księżmi katolickimi, dla nas nirwana jest dostępna, ale korzystamy z niej częściowo i z rzadka, bo ona wyzwala z pragnienia, a my lubimy zwilżyć gardło Mamrotem jak suszy.

Przeszli my więc do zadań praktycznych. Trzeba wam bowiem wiedzieć, że nasze kobiety, uważają, że my na naszej ławeczce nic nie robimy i brakuje nam zajęcia. Więc martwią się o nas okropnie, choć zupełnie niepotrzebnie i od czasu do czasu zlecają nam zadania praktyczne. Ale że są to kobiety rozumne, praktyczność tych zajęć nie wymaga wstawania z ławeczki. Ot, na przykład tydzień temu przysiadła się do nas Hadziukowa, że jej sery już taką markę w Europie mają, że nie wypada jej z zagranicznych nazw korzystać. I że to ważne, żeby mieć własną nazwę, domenę i sposób oznaczania jak bardzo wykwintny jest produkt, bo wtedy można dużo większą cenę dostać za ten sam ser. Na snobach zagranicznych my się znamy słabo, ale zadanie to zadanie – obiecali my rozwiązać nierozwiązywalne i wymyślić nazwę co jest swojska, producenta od razu wskazuje i rodziną markę rozsławiać będzie na całym świecie. Od dziś więc kamąber po polsku to zgniły hadziuk.

Pietrek

Komentarze