Koncert jazzowy – Łukasz Borowicki Quartet – Jazz w MOK – na wiosnę

2017-05-12 12:33:13

Wielki jazz pojawia się w Legionowie (za sprawą MOK-u) jak wiadomo na jesieni. Ale i podczas pozostałych pór roku nie zaniedbujemy wielbicieli inteligentnych improwizacji. Zimą poznaliśmy możliwości wschodzącej gwiazdy jazzowej pianistyki Pawła Kaczmarczyka. Wiosną spotykamy się z wirtuozem improwizacji gitarowych Łukaszem Borowickim i jego muzycznymi współpracownikami.

Ten utalentowany gitarzysta proponuje bardzo osobistą muzykę. Studiujący w Danii artysta, znakomity w sensie warsztatowym i dość wszechstronny jawi się również jako interesujący kompozytor. Potrafi ukołysać wysublimowanym tematem, by kilka chwil później fascynująco zaatakować mocno przetworzonym wzmocnionym brzmieniem gitary. Jeśli wydaje się, że czasem słychać tu tradycję Johna Scofielda, Sonny`ego Sharrocka czy innych wielkich gitarzystów, to raczej jako kontekst, skojarzenie, które Borowicki zdaje się słuchaczowi świadomie podsuwać, by zaraz poprowadzić go w krąg własnej wrażliwości. Czujnie wspierają lidera kontrabasista Mariusz Praśniewski, świetny perkusista Karol Domański i grający na flugelhornie Mads la Cour.
Borowicki zbiera znakomite recenzje w jazzowych mediach zarówno polskich, jak i europejskich. Ronny Graupe pisze o nim: “Szczególną wartością jego twórczości są wspaniałe improwizacje oraz zaawansowane pod względem technicznym zespołowe wirtuozowskie popisy instrumentalne. Muzyka niebanalna, wybrzmiewająca jeszcze długo po wysłuchaniu utworów. Ten muzyk ma wyjątkowe spojrzenie na wewnętrzne mechanizmy prostych muzycznych spraw, które sprawiają, że jesteśmy szczęśliwi, smutni, że czujemy się dziwnie. Kręci nam się w głowie, jesteśmy urażeni lub zadowoleni.”
Podczas koncertów Łukasz Borowicki udowadnia, że jazz nie ma dlań tajemnic. O swojej muzyce mówi tak: “Poszukuję znaczenia i emocji zawartych w strukturze, w dynamice relacji między jej elementami. Szczególnie interesuje mnie takie podejście do kompozycji i symboliki muzycznej w kontekście improwizacji, procesu kreacji, manifestacji chwili i swojej obecności – zarówno jako jednostki, jak i kolektywu.” Nawet jeśli ten przekaz słowny jest nieco przeintelektualizowany, to kryjące sie za nim dźwięki mogą uwodzić i zaczarować, wprowadzając słuchacza wprost w magię doskonałego, improwizowanego brzmienia wyśmienicie współpracujących instrumentalistów.