LEGIONOWO. Jak nie wybudować szpitala

Wystarczyło kierować żądania do niewłaściwych organów i bezczynnie czekać, aby potem móc wytłumaczyć własne zaniedbania w sprawie utworzenia szpitala na terenie powiatu legionowskiego

Decyzję w sprawie oceny celowości budowy szpitala wydaje wojewoda. Dopiero w przypadku pozytywnej opinii ma się zagwarantowane finansowanie z NFZ.

Termin i finansowanie budowy szpitala muszą być wiarygodne

Z informacji przekazanej Stowarzyszeniu Legionowskich Lokatorów dowiadujemy się, że na żadnym poziomie samorządu, tj. gminy czy powiatu, nie występowano nigdy o wydanie takiej opinii w sprawie utworzenie szpitala. Dlaczego? Odpowiedź jest bardzo prosta. Wniosek o wydanie opinii składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, czyli wskazany we wniosku termin realizacji budowy szpitala oraz źródła jego finasowania muszą być realne i wykonane. I tu lokalni samorządowcy dostali zadyszki. Ostatnio w spółdzielczej LTV pojawiły się zapowiedzi tworzenia przez powiat „rezerwy na budowę szpitala”, ale biorąc pod uwagę sam budżet powiatu oraz wysokość ewentualnie poniesionych kosztów, można to raczej włożyć między bajki. Tak samo można ocenić przyrzeczenia i zapowiedzi prezydenta Romana Smogorzewskiego o budowie szpitala. Dodajmy że NFZ, do którego tak często zwracali się lokalni samorządowcy, nie gwarantuje budowy szpitali, a także zawarcia kontraktu. Wymagana tu jest opinia wojewody, o którą nigdy nie występowano. Natomiast nowe placówki, a nawet oddziały szpitali z sieci, w celu uzyskania kontraktu z NFZ muszą stawać do konkursów, o ile takie zostaną przez NFZ ogłoszone. Biorąc pod uwagę tylko ilość placówek, które wypadły z sieci szpitali (na Mazowszu to 28 proc. placówek, głównie prywatnych) konkurencja na pozostałą dla nich 7-proc. pulę środków będzie bardzo duża.

Czekali na sieć szpitali?

Z doniesień prasowych można wywnioskować, że problem braku szpitala publicznego w Legionowie chciano rozwiązać poprzez udzielenie poparcia niezakwalifikowanemu do sieci prywatnemu podmiotowi. Jak się skończyło to „poparcie” udzielone przez Ratusz wszyscy wiemy. A jakie będą dla nas mieszkańców tego skutki, zobaczymy po 1 października tego roku.

Samorządy nie kupują świadczeń zdrowotnych

Ustawa daje gminom i powiatom możliwość zakupu świadczeń gwarantowanych (czyli tych, za które płaci NFZ) dla mieszkańców w placówkach mających umowy z funduszem (nie są to tzw. programy profilaktyczne). Czyżby samorządowcy nie wiedzieli, że na terenie gmin powiatu legionowskiego są placówki służby zdrowia posiadające kontrakty z NFZ? Z takiej możliwości jednak nie skorzystano. Co stanęło zatem na przeszkodzie? Brak środków finansowych czy może niewłaściwie dokonane przez lokalne jednostki samorządu rozeznanie potrzeb zdrowotnych i stanu zdrowia mieszkańców gmin powiatu legionowskiego? A może są jakieś inne przyczyny, o których wiedzą tylko sami samorządowcy?

Przedwyborcze ambulatorium

Do utworzenia ambulatorium lub SOR-u nie potrzebna jest natomiast zgoda wojewody, ale i tak nigdy na ten temat nie prowadzono z wojewodą rozmów. Ambulatorium, które mają finansować gminy powiatu legionowskiego oraz Starostwo Powiatowe, ma powstać dopiero w 2018 r. Niestety od razu zderzymy się z odczuwalnym dla pacjentów problemem braku umowy z NFZ. Kto będzie honorował np. skierowania do szpitali z tego ambulatorium, jeżeli nie będzie miało ono umowy z NFZ? Czy nie zacznie się odsyłanie jego pacjentów, wymagających leczenia szpitalnego, po skierowania? Co ze zlecaniem transportu sanitarnego pacjentów? Czy po prostu nie będzie wygodniej skorzystać z SOR-u, ambulatorium placówki szpitalnej z sieci szpitali, która musi zagwarantować tzw. ciągłość leczenia pacjenta, co jest jednym z wymogów utworzonego systemu?

Janusz Baranowski
Prezes Zarządu
Stowarzyszenia
Legionowskich Lokatorów

Komentarze