Początki urządzeń umożliwiających nocne obserwacje

Noktowizory to urządzenia, które wzmacniają światło cząstkowe, czyli blask gwiazdy lub księżyca. W przypadku braku naturalnego oświetlenia noktowizory współpracują z iluminatorami podczerwieni, które emitują światło niewidzialne dla ludzkiego oka. Oba sprzęty są stosowane najczęściej podczas działań taktycznych, nocnych obserwacji, w myślistwie, łowiectwie oraz strzelectwie sportowym.

Nie ma oczywiście problemu, by w noktowizor wyposażył się amator, pasjonat górskich wędrówek czy nocnych biwaków – obecnie sprzęt tego typu dostępny jest dla każdego (z wyjątkiem wyższych generacji, co wyjaśnimy w dalszej części artykułu).

Droga do pierwszego patentu

Nocne operacje wojskowe sięgają znanej wszystkim wojny trojańskiej. Stosowany często jako metafora podstępu koń trojański to symbol pierwszych, nocnych działań militarnych. Jednak cała ta historia ma jeszcze niewiele wspólnego z noktowizją.

Początki badań nad tym zagadnieniem sięgają 1895 roku, kiedy to profesor fizyki na uniwersytecie w Strasburgu, Ferdinand Braun, odkrył kineskop. Nieco później została wynaleziona dioda próżniowa, zaś 1907 roku Borys Rosing wykorzystał kineskop do wyświetlenia prostego obrazu.

Po I wojnie światowej, kiedy to informacja o falowej naturze elektronów została potwierdzona, rozwój elektrooptyki nabiera tempa. Wynalazek z 1934 roku nazywany ,,Holst glass” daje początek dla prób przetwornika. W roku 1936 zostało złożone zgłoszenia patentowe ,,Electron Image Tuba”. W podobnym czasie pierwsze urządzenia noktowizyjne powstają w Niemczech i ZSRR.

Noktowizja a wojna

Ekspert Piotr z portalu Legalna-broń.pl opowiedział nam o zastosowaniu noktowizji w czasie wojny.

Podczas walk używano najczęściej karabinów T3 oraz karabinu M2, które były w pełni przystosowane do montowania noktowizji. Zasięg ich działania wynosił nawet 70 metrów. Ciekawostką jest, że zużyto około 500 karabinów, które w ogólnych statystykach walk spowodowały 30% strat po stronie Japończyków.

Z biegiem czasu tradycyjne karabiny zostały przekształcone — dołączono do nich uchwyty, teleskop, źródło światła oraz baterie. Taki sprzęt zwiększał widoczność do 120 metrów. Tym, co nie było jednak niekorzystne, szczególnie dla żołnierzy, była waga sprzętu, wynosząca około 13 kg – podsumowuje Piotr z http://legalna-bron.pl/.

Obecnie noktowizja dzieli się na cztery główne generacje zwane również klasami. 1 i 2 jest dostępna dla każdego, natomiast z najbardziej zaawansowanych noktowizorów generacji 3 i 4 korzystają nawet jednostki służb specjalnych.

Amerykańska firma Armasight opracowała dodatkową technologię zwaną Core (Ceramic Optical Ruggedized Engine). Tym, co wyróżnia tę technologię, jest niewygórowana cena przy jakości jak w modelach wyższej klasy.

Komentarze